مشعل
زن از افغانستانبه نام آن که جان را فکرت آموخت، چراغ دل به نور جان بر افروخت، زفضلش هر دو عالم گشت روشن، زفیضش خاک آدم گشت گلشن. --------------------------------------- بس روزهای تلخ غمگین و نامراد همراه موج های خروشان و بی امان تا عمق بی کرانه ی دریا شتافتم اما نیافتم