شبانه گرد گل پروانه گشتم، به یاد تو به گل بس راز گفتم، حکایت ها که با تو گفته بودم ، به جای تو به گل ها باز گفتم
درباره من
به نام آن که جان را فکرت آموخت،
چراغ دل به نور جان بر افروخت،
زفضلش هر دو عالم گشت روشن،
زفیضش خاک آدم گشت گلشن.
---------------------------------------
بس روزهای تلخ
غمگین و نامراد
همراه موج های خروشان و بی امان
تا عمق بی کرانه ی دریا شتافتم
اما نیافتم
ادامه...